GeForce 2MX

Historia rozwoju

Karta NVIDIA GeForce 2 MX została wypuszczona na rynek w czerwcu 2000 roku jako budżetowy dodatek do linii GeForce 2. Karta została zaprojektowana, aby zapewnić użytkownikom wydajne rozwiązanie graficzne w bardziej przystępnej cenie. Nazwa MX oznacza „Multimedia eXtension”, co wskazuje na skupienie się na aplikacjach multimedialnych i grach.

Głównym celem podczas opracowywania GeForce 2 MX było stworzenie karty, która mogłaby zaoferować przyzwoitą wydajność przy niskim koszcie. Aby to zrobić, inżynierowie NVIDIA wykorzystali ten sam procesor graficzny NV11, co w GeForce 2 GTS, ale z szeregiem uproszczeń. W przeciwieństwie do GTS, wersja MX miała mniejszą przepustowość pamięci ze względu na zastosowanie 64-bitowej magistrali pamięci zamiast 128-bitowej. Pozwoliło to znacząco obniżyć koszty produkcji kart przy zachowaniu akceptowalnego poziomu wydajności.

GeForce 2 MX został zbudowany w procesie technologicznym 180 nm, podobnie jak jego starsza siostra, GeForce 2 GTS. Karta obsługuje do dwóch monitorów jednocześnie dzięki technologii TwinView, co czyni ją atrakcyjną dla użytkowników pracujących z wieloma wyświetlaczami. Było to szczególnie ważne dla profesjonalistów pracujących z grafiką i treściami multimedialnymi, a także dla graczy, którzy mogli wykorzystać drugi monitor do wyświetlania dodatkowych informacji lub sterowania.

Cena i sprzedaż

W momencie premiery GeForce 2 MX była jedną z najtańszych kart graficznych na rynku, kosztując około 100-150 dolarów. Dzięki niskiej cenie i przyzwoitej wydajności karta szybko zyskała popularność wśród producentów OEM i użytkowników końcowych. Karta była oferowana w różnych wariantach, w tym w modelach z 32 MB i 64 MB pamięci SDR lub DDR.

GeForce 2 MX zyskał popularność nie tylko wśród użytkowników domowych, ale także w środowiskach korporacyjnych, gdzie jego możliwości wykorzystywano do tworzenia biurowych stacji roboczych i systemów multimedialnych. Wysoka cena GeForce 2 MX została uzasadniona innowacyjnymi funkcjami i wydajnością, a karta szybko znalazła swoich fanów wśród graczy oraz profesjonalistów zajmujących się grafiką i multimediami.

Sprzedaż GeForce 2 MX przerosła oczekiwania NVIDII, a karta stała się jednym z najbardziej udanych modeli firmy. Pozwoliło to firmie NVIDIA znacząco wzmocnić swoją pozycję na rynku procesorów graficznych i utorować drogę do przyszłych sukcesów. Sukces GeForce 2 MX przyczynił się także do wzrostu zaufania do marki NVIDIA wśród użytkowników i programistów, co stało się ważnym czynnikiem w późniejszym sukcesie firmy.

Charakterystyka

Kluczowe cechy GeForce 2 MX obejmują:

• Karta graficzna: NV11
• Częstotliwość rdzenia: 175 MHz
• Częstotliwość pamięci: 166 MHz (SDR), 333 MHz (DDR)
• Pamięć: 32 MB lub 64 MB SDR lub DDR
• Przepustowość pamięci: 2.7 GB/s (SDR), 5.3 GB/s (DDR)
• Rozdzielczość: do 2048x1536 z 32-bitowym kolorem i 32-bitowym buforem Z
• Obsługa DirectX 7.0 i OpenGL 1.2
• Sprzętowe przyspieszenie transformacji i oświetlenia (T&L)
• TwinView do obsługi dwóch monitorów

GeForce 2 MX został wyposażony w standardowe interfejsy wideo, takie jak 15-pinowe złącze DSUB dla sygnału analogowego oraz, w niektórych modelach, złącze DVI dla sygnału cyfrowego, umożliwiające podłączenie nowoczesnych wyświetlaczy LCD. Karta obsługuje wysokie rozdzielczości i tryby kolorów, dzięki czemu idealnie nadaje się do stosowania w profesjonalnych aplikacjach graficznych i nowoczesnych grach.

Jedną z kluczowych cech GeForce 2 MX była obsługa sprzętowego T&L, która umożliwiła przetwarzanie obliczeń geometrycznych i oświetlenia na poziomie GPU. To znacznie odciążyło procesor i zwiększyło ogólną wydajność systemu. Dzięki temu GeForce 2 MX poradziła sobie z bardziej złożonymi scenami z większą liczbą wielokątów i bardziej realistycznymi efektami świetlnymi.

Wydajność w grach

Wydajność GeForce 2 MX w grach była wówczas wystarczająca dla większości gier. Karta oferowała przyzwoitą prędkość renderowania i dobrą jakość obrazu, co czyni ją jedną z najlepszych w swoim segmencie cenowym. W grach takich jak Quake III Arena i Unreal Tournament GeForce 2 MX spisał się dobrze, umożliwiając grę na średnich i wysokich ustawieniach graficznych.

Sprzętowa obsługa Transform and Lighting (T&L) uwolniła procesor i zwiększyła ogólną wydajność systemu, co było szczególnie ważne w przypadku nowoczesnych gier wymagających skomplikowanych obliczeń. Dzięki temu GeForce 2 MX poradziła sobie z bardziej złożonymi scenami z większą liczbą wielokątów i bardziej realistycznymi efektami świetlnymi.

GeForce 2 MX obsługiwał także nowe technologie, takie jak wielowarstwowe teksturowanie i trójliniowe filtrowanie, co poprawiło jakość obrazu i uczyniło gry bardziej realistycznymi. Karta oferowała płynną rozgrywkę i wysoką liczbę klatek na sekundę, co czyni ją atrakcyjną dla graczy i profesjonalistów.

W rzeczywistych testach GeForce 2 MX wykazał znaczną przewagę nad innymi budżetowymi rozwiązaniami. W grach takich jak Quake III Arena karta zapewniała stałe 40-50 klatek na sekundę na średnich ekranach, co było imponujące w swoim przedziale cenowym. W Unreal Tournament GeForce 2 MX również spisał się dobrze, zapewniając płynną rozgrywkę i dobrą jakość grafiki.

Ponadto GeForce 2 MX został zoptymalizowany do współpracy z nowymi graficznymi interfejsami API, takimi jak DirectX 7.0 i OpenGL 1.2, zapewniając obsługę najnowszych gier i aplikacji graficznych. Dzięki temu karta stała się uniwersalnym rozwiązaniem zarówno dla graczy, jak i profesjonalistów zajmujących się grafiką i multimediami.

GeForce 2 MX pozostawia po sobie znaczącą spuściznę i stanowi dla firmy NVIDIA duży krok naprzód w tworzeniu jeszcze potężniejszych i produktywniejszych procesorów graficznych. Karta ta wyznaczyła nowy standard w branży grafiki komputerowej i przygotowała grunt pod przyszłe sukcesy firmy.