MDA - pierwszy adapter wideo do komputerów IBM PC
Został wprowadzony przez IBM w 1981 roku jako standardowa karta wideo, a także standard dla podłączonych do niej monitorów. MDA nie obsługuje trybu graficznego. Jedynym dopuszczalnym trybem wideo był monochromatyczny tryb tekstowy (tryb wideo 7), który wyświetlał na ekranie macierz znaków z 80 kolumnami i 25 wierszami.
Tryby wideo z tyloma znakami na linię i liniami na ekran przechwycone; rezultatem tego jest na przykład to, że źródła jądra Linuksa są sformatowane tak, że każda linia zawiera nie więcej niż 80 znaków, co pozwala na bezproblemowe przeglądanie ich w trybie tekstowym. Do przedstawienia znaku wykorzystano macierz 9x14 pikseli, z której widoczna część znaku składała się z 7x11, a pozostałe piksele zostały wykorzystane do utworzenia pustej przestrzeni między wierszami i kolumnami. Standardowa karta wideo MDA została oparta na chipie Motorola 6845 i wyposażona w 4 KB pamięci wideo. Częstotliwość przemiatania wynosiła 50 Hz, a do pracy zalecano wyświetlacz z trwałym luminoforem.
Każdy znak może mieć następujące atrybuty: niewidoczny, podkreślony, regularny, jasny (pogrubiony), odwrócony i migający. Niektóre z tych atrybutów można łączyć i na przykład można uzyskać tekst składający się z pogrubionych (pogrubionych) i podkreślonych znaków. Teoretycznie rozdzielczość ekranu MDA wynosiła 720×350 pikseli. Liczbę tę można otrzymać mnożąc szerokość jednego znaku (9 pikseli) przez liczbę kolumn (80) i wysokość znaku (14 pikseli) przez liczbę wierszy (25).
Jednak karta wideo MDA nie była w stanie adresować poszczególnych pikseli, działała w trybie tekstowym, w którym jeden z 256 znaków można było umieścić w każdej znajomości. MDA użyło strony kodowej CP437. Obrazy symboli były przechowywane w pamięci ROM karty wideo i nie było możliwości ich programowej zmiany. Jedynym sposobem na narysowanie „obrazu graficznego” na ekranie jest użycie grafiki ASCII lub ANSI. Oryginalna karta rozszerzeń wydana przez IBM zawierała, oprócz karty wideo MDA, kontroler portu równoległego, a pełna nazwa takiej karty brzmiała: „Monochrome Display and Printer Adapter” (MDPA) – monochromatyczny adapter wyświetlacza i drukarki. Korzystanie z takiej karty oszczędziło właścicielowi komputera konieczności zakupu osobnej karty rozszerzeń do podłączenia drukarki.
9-stykowe złącze D-sub (DE-9) na karcie graficznej. Widok styków od strony podłączonego złącza współpracującego. Pierwsza pinezka znajduje się w prawym górnym rogu, dziewiąta w lewym dolnym rogu.
